16 września 2017

         Dzisiejszy post zaczynam od papierosa i szklaneczki whisky z colą. Jest przecież sobota, późny wieczór, ba! prawie niedziela, a dzień święty należy przecież święcić! :) Tak tak, drogi Czytelniku, dziś prawdopodobie przekonasz się na własnej skórze jak ironiczny i cięty język posiadam, jak niejednokrotnie przerost ironii nad treścią przysłania sens wypowiedzi. A może nie tyle przysłania, co go komplikuje, ale jestem przecież kobietą. Jaką KOBIETĄ byłabym nie będąc skomplikowaną? Nie, nie, nie przystoi! 


       Jest 22:05 i nadal nie mogę się zdecydować czy przebimbałam cały dzień czy przeżyłam go właśnie tak jak potrzebowało moje ciało. Zaczęłam od tego, że zaspałam na siłownię, a właściwie od wyciszania pięciominutowych drzemek od 7:30 do 9:30. Tak, o 9:30 zaczynały się zajęcia, definitywnie zaspałam. Pobudka i chwila refleksji. Najpierw wyrzuty sumienia czy kawa? Znowu kawa wygrała, na siłownię pojdę we wtorek :D Mam kawę, hmmm.... facebook i poczytam książkę, ot tak, oddam się słodkiemu lenistwu do 11 i biorę się za sprzątanie- jest przecież sobota! 
11:00 - O nie! Zapomniałam o śniadaniu! 
11:30- O nie! Muszę zrobić sobie paznokcie! ;) Robiłam hybrydy oglądając koncert z Krakowa ze ŚDM. No dobra zmotywowało mnie to, będę sprzątać!
13:30- Uwaga! Sprzątam jeeeeeeeah! 
14:00- Oho, wołają na obiad. Dobra w zasadzie to już jest prawie czysto! :)
15:00- Właściwie to boli mnie brzuch, kobiece sprawy i tak dalej, przecież nie będę się męczyć. Kot ze zwichniętą nóżką tak słodko śpi, och, poleżę chwilę przy nim, zdrzemnę się i porobię coś konstruktywnego. 
18:30- Booooooże! Nie chce mi się wstawać.....

I tak moi drodzy mamy godzinę 22 i zastanawiam się czy spędziłam dzień dobrze czy go całkowicie zmarnowałam. Ale właściwie czuję się już świetnie a od 19 ogarnęłam wiele rzeczy praktyczno-mailowych, które zaniedbywałam od jakiegoś czasu, więc w sumie chyba dobrze ;)




     Rozpisałam się,  w ogóle nie o tym o czym chciałam! Ale uwielbiam pisać, i tak cholernie sarkastycznie podchodzę do swojego życia, że czasem kiedy mu się się przyglądam, mam wrażenie, że oglądam kabaret. I to nawet nienajgorszy. Wiele razy też już wspominałam znajomym, że nie mam wątpliwości, że kiedy Bóg się przygląda moim poczynaniom tu na ziemi to ma niezły ubaw. No, pewnie tak jest ;) Sama też przecież mam :D


      A więc jutro napiszę o tym, o czym chciałam napisać dzisiaj, a dzisiaj może coś poczytam, bo w zasadzie już poźno :D




Na wieczór polecam hymn ze ŚDM 'Błogosławieni miłosierni'. Tak jakoś w temacie. :) [LINK]


I żeby była jasność! Czuję ogromną wdzięczność za to, że mogłam spędzić ten dzień właśnie tak! Że nie musiałam nigdzie się śpieszyć. Że nie wydarzyło się nic nieplanowanego i nieprzyjemnego. Zregenerowałam się, przebimbałam i świetnie! Bóg jest wielki! Amen! :)

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

24 października 2017

Obraz
Zmieniam nieco warunki bloga. Wiedziałam, że prędzej czy później ten czas nadejdzie. A wydaję się to całkiem rozsądne i logiczne. Otóż, posty nie są i nie będą już codziennie. Będą raz na jakiś czas, a na pewno raz w tygodniu kiedy będę mogła raz a konkretnie podzielić się swoimi przemyśleniami. Słowa, które piszę będą bardziej spójne i nie będą (chociaż?) powstawać naprędce. Dzięki temu, ja będę miała czas na życie a Wy na zatęsknienie za Anonimowym ;) A oto temat, na który mi się zebrało: Uwaga- M A Ł Ż E Ń S T W O Tak się składa, że w weekend sprowokowały mnie do myślenia na ten temat dwie rzeczy. Mianowicie, fenomenalna książka i fenomenalne filmy wyświetlane w teatrze. Książka, o której mowa to " Za zamkniętymi drzwiami" B.A. Paris'a. Szczerze mówiąc już nie pamiętam kiedy ostatnio książka wciągnęła mnie tak, że nie mogłam zrobić  kompletnie niczego nie przeczytawszy jej do końca. Chodziłam z nią wszędzie i po półtorej dnia skończyłam. Z wielkim ...
Czytaj więcej

17 września 2017

Obraz
Cześć! ;)      Jak obiecałam, dzisiaj napisze o tym, o czym chciałam napisać wczoraj ;) Aby mnie już nic nie podkusiło zanim zacznę opowiadać swój dzisiejszy dzien przejdę do meritum, które od dawna chcę wyartykułować. Artykuułuję zatem pisząc.:) Wszystko w życiu jest przemijalne, i to jest fakt oczywisty, prawda? Ba! Nawet życie jest przemijalne więc logicznym jest, że wszystko co na ziemi też ma swoją datę ważności. Chcielibyśmy aby takie dary jak miłość, przyjaźń, zdrowie, wiara; trwały niezmiennie do końca naszego życia. Ale co jeśli tak nie jest? Jak sobie wtedy z tym radzimy, stojąc przed tak trudnym egzaminem?         Mowa tu będzie o ludziach. W dzisiejszych czasach mam wrażenie, że ludzie odchodzą w ekstremalnie szybkim tempie. Uciekają jak uchodźcy. I nie mówię, że nie mam świetnych znajomych, bo mam- tak jak wspominałam w pierwszym poście- ale uciekanie ludzi, i zaniedbywanie znajomości można już chyba zaliczyć do chorób społeczn...
Czytaj więcej

18 października 2017

Obraz
Dużo zmian. Naraz. W różnych sferach życia. A ja spokojna jak nigdy dotąd. Mam ufność, więc nie przeraża mnie nic z tych rzeczy, które mnie spotyka.  Mogę być zawiedziona niektórymi z nich, a w które się wdawać nie mam zamiaru, ale oprócz tego czuję spokój. Ogarniam sobie to co należy, daruje sobie to co nie jest konieczne i działam na zasadzie 'żółtych karteczek'- list priorytetowych. W momencie, w którym się znajduję, i nie będąc nawet w połowie zadowolona z pracy, którą mam wykonywać najbliższych pewnie kilka miesięcy, będąc zmęczona samą tą nauką obowiązków, które będą wykorzystywać zapewne 15% moich możliwości, i tak czuję spokój. Czy to jest wiara w plan Boży? Zdecydowanie tak, chociaż nie dostanę od Boga i tak więcej niż włożę w coś sił. Nie dostanę możliwości, po które sama nie sięgnę, choćby prowadzona Jego ręką. Dostanę za to błogosławieństwo na tej ścieżce, która wg Niego jest dobra. I na tym etapie, o dziwo (i naprawdę o dziwo!) wystarcza ...
Czytaj więcej